Authenticiteit

Echtheid...  Eigenschap van echt...  Oorspronkelijk te zijn...  luidt het synoniem uit het Nederlandse Woordenboek.

Een paar volgens mijn inziens Authentieke personen:  Barack Obama,  Nelson Mandela,  Willy Nelson,  Moeder Theresa...  Oprah Winfrey...  Mensen die uitdragen dat wat uit hun ziel komt...

Het valt niet altijd mee je 'authentiek' te kunnen gedragen.  Het wordt tegenwoordig vaak benadrukt:  'Blijf áltijd jezelf!'  Maar kán je wel altijd jezelf zijn?  Een práchtig fenomeen, áls de situatie het tenminste toelaat...

Moet je je voorstellen...  Je krijgt de eer om de koningin een hand te mogen geven en ze heeft toevallig een keer een verschrikkelijke outfit aan...  Laat nou nét op dát moment dat je je hand uitsteekt gebeuren, dat ze óók nog eens uitglijdt en zich op de meest komische manier nog nét staande weet te houden...  Ik weet zéker dat het me niet in dank afgenomen zou worden, als ik op dat moment verschrikkelijk in de lach schiet.  Dán ben ik mezelf...  Zie je het voor je?  Bij bijvoorbeeld RTL Boulevard diezelfde avond?  'Koningin belachelijk gemaakt!!' 

Ik kan er nou eenmaal niks aan doen.  Ik heb totaal niet de intentie om iemand belachelijk te maken.  Het gaat ook niet om die 'iemand'.  Als ik iemand op een komische manier zie struikelen, ga ik vergaas...

Ik kan me nog herinneren ooit bij een soort soundmix-show waar BN'ers bekende artiesten moesten imiteren.  Anneke Grönloh als Tina Turner...  Ze zag er prachtig uit.  Bos haar, in mini jurk met high-heels.  Zelfs d'r bénen waren Tina Turner look-a-likes.  Stond ze met een serieus gezicht boven aan een brede, hoge trap, waar Linda de Mol haar beneden stond op te wachten.  Gracieus daalde ze van de trap af, maar je voelde het eigenlijk al een beetje aankomen...   Véél te veel treden voor die véél te hoge hakken...  En ja hoor...  De uitglijer die ze maakte was niet écht lady-like te noemen...  Ik heb dúbbel gelegen!  Zó komisch!  Maar óók om het feit dat Linda zich niet meer goed kon houden en uitbarstte in een slappelach, die niet meer te stuiten was.  De tranen liepen over haar wangen.  Later scheen haar dat niet in dank afgenomen te zijn...

Zó tegenstrijdig!  Wanneer mag je nou wél en wanneer níet jezelf zijn??  Tuurlijk, ik hoor je denken...  De etiquette...  Beleefdheidsvormen...  Helemaal waar!  Maar eigenlijk is het toch waanzin...  We zijn allemaal maar mensen.   Maar er moeten nou eenmaal mensen zijn (zoals ik Patty Brard citeer die ik dat ooit zo treffend hoorde zeggen)  die de ziekte van belangrijkheid hebben.  Mensen die zich opwaarderen tot een status boven de 'normale mensen'.  Maar ís dat wel zo?  Is de ene mens meer waard dan de ander?  In mijn ogen niet.  Als iemand per definitie meer geleerd heeft, wil dat niet meteen zeggen dat ie als mens dan ook meer wáárd is!

Ik ervaar júist bij mensen die hoog intelligent zijn, de sociale vaardigheden minder of niet ontwikkeld zijn.  Apart, maar zeker waar!  Mensen die veel met de wetenschap bezig zijn, vergeten de mens achter de mens.  Hebben weinig of niets met gevoelens.  Lopen er ook voor weg en verdiepen zich er niet in.  Wetenschap boven psyche.

Ik denk zelfs dat authentieke kinderen potentiële slachtoffers zijn voor pesterijen.  Ze staan door hun kwetsbare gedrag (niet meedoen met de horde, de oproerkraaiers, omdat ze vaak gevoeliger zijn)  vaak alleen.  De pesters zijn 'haantje de voorste'.  Gedragen zich niet zoals ze werkelijk zijn, maar willen bij een groep horen die zich 'belangrijk' voelt.  Het authentieke kind is kwetsbaar door zijn of haar gevoeligheid.  Valt op, omdat het zich afwendt van de provocerende groep.  Juist omdat ze niet anders kunnen dan zichzelf te zijn en er niet tegen kunnen om een ander te kwetsen.

Juist die gevoelige kinderen gaan dubbel zo zwaar gebukt onder pesterijen.  Hun overgevoeligheid zorgt er weer voor, dat ze als slachtoffer onzeker worden.  Er niet bij horen.  En als het kind dan óók nog eens niet met de dán geldende merkmodetrends meegaat, is het gedoemd tot slachtoffer weg te kwijnen in zijn of haar onzekerheid.  Een onzekerheid die zorgt voor steeds verder woekerende isolatie.  Een gevoel van minderwaardigheid overtreft gaandeweg de onzekerheid, gevolgd door bijna niet uit te sluiten depressie, met alle gevolgen van dien...

Als elk mens zijn 'authenticiteit' zou tonen, zou de mens heel wat beter af zijn, door de kaf van het koren te kunnen scheiden.  In deze maatschappij lopen spectaculair veel 'maskers' rond, die in talloze gradaties zijn onder te verdelen.  Van een simpele 'je anders voordoen dan je bent' tot een moordenaar of terrorist.

En juist het 'kwetsbare kind' die intuïtief aanvoelt wat zijn of haar vijanden zijn en zich er vanaf wil schermen, wordt júist het slachtoffer van die vijand, voor wie diens authenticiteit als 'zwakkere' duidelijk zichtbaar is...