Ik heb me er een poosje voor geschaamd, maar wat overblijft is een sluimerende woede. Het gebeurt vandaag de dag vaak. Véél te vaak. En dan juist bij mensen die verloren hebben. Júist die mensen die alleen staan en na jaren het gemis steeds sterker voelen. Het gemis van bescherming, aandacht, liefde...
14 februari 2015. Ik weet het nog zó goed! Hij viel me op tussen de vele andere berichtjes. 'Hi beautiful lady, how are you?' Een mooie kop... Een échte man... militaire outfit... Ik weet dat ik een paar dagen aarzelde om te reageren, maar haalde toen mijn schouders op. Wat kon het voor kwaad als ik even met de man praatte. Dus reageerde ik kort. 'Hi Michael, thank you for the complement' en hield het voor gezien, alhoewel ik op één of andere manier nieuwsgierig was naar de man, liet ik het verder rusten.
Maar het duurde niet lang voordat ie weer tussen m'n berichten stond. 'I'm very fine my dear. I must confess you are beautiful and I can't stop thinking about you since I saw your profile. Please, I want to know you a little bit.' Pffff... Daar zat ik dan. Wat moest ik dáár nou mee. En dan een Amerikáán. Weer 2 dagen later (ik wílde er gewoon niet meteen op reageren) schreef ik hem het volgende bericht. 'Hi Michael, I realy think you're a nice man, but I'm sorry. I'm not ready for any relationship. Hope you'll find what you're looking for.'
Ik voelde me een soort opgelucht. Ik zat er gewoon niet op te wachten. Het was 2 jaar geleden dat Geer was overleden en ik had totaal geen behoefte aan een nieuwe man in mijn leven. Maar blijkbaar wilde hij niet opgeven, want al snel reageerde hij weer. 'Hello Kitty, please talk to me. Are you there?' Ik aarzelde. 'Did'nt you read my message?' vroeg ik lichtelijk geamuseerd. 'Yes, I did, but there's no rush. I just want to know you more. We can just talk and see where it goes?' Even voelde ik me een beetje lullig. Ik reageerde alsof ik meteen een huwelijksaanzoek kreeg. Stel je niet aan, dacht ik op dat moment. Een praatje kan geen kwaad.
'Oké, but it's my turn now to ask you a question.' Who are you and where are you now?' 'I'm Michael Nelson dear and I'm in Syria now for peacemaking mission.' 'O wow! And for how long have you been there?' 'For 3 years now sweety.' 'Now it's my turn haha...' reageerde hij en ik merkte dat ik glimlachte. 'Yes, you're right... Shoot...' 'May I ask your age?' 'Mmm... that's a tricky question. I think age is not important. You are as young as you feel.' Nadat ik het bericht verstuurd had, dacht ik meteen: Pfff... wat dóe ik nou? Waarom wilde ik mysterieus blijven? Waarom wilde ik mijn leeftijd niet prijs geven?
'Oké, if you realy want to know, I'm 56.' Ik hield mijn adem in op wat zou volgen. Als ik naar zijn foto keek, wist ik bijna zeker dat hij jonger was. Waarom vond ik dat ineens belangrijk? Ik wachtte ongeduldiger op een reactie dan ik wilde. 'I'm 56 too,' zag ik op mijn scherm verschijnen. Dát was wel érg toevallig, vond ik meteen en zei dat ook. 'What a coincidence...' 'Do you have children?' vuurde hij meteen de volgende vraag af. 'No I don't, which I truly regret...' Alwéér had ik na verzenden spijt van mijn reactie. Ik kende de man verder niet. Wat ging hém het aan dat ik dat jammer vond!! 'Do yóu?' Hij ging gelukkig niet op mijn antwoord in en reageerde meteen op mijn wedervraag. 'I want you to know that I'm divorced with one son and he is all I have... and love him so much!' 'Do you see him often?' vroeg ik meteen en ik voelde toch een soort van ontroering, wat ik niet verwacht had.
Het duurde even voordat hij reageerde en zag voor me hoe hij zou slikken voordat hij zou antwoorden. 'Too less my dear... His school is in Canada...' 'Did'nt you see him for three years than?' 'That's why I'm missing him so much, but I'm planning coming down this year...' Pfff... I don't think I could handle.' 'You can blame me dear... That's why we're called soldier.' 'Why for heavenssake did you become a soldier??' 'Yes, you're right. It always has been my dream.' 'That's why you probebly divorced? You are'nt home so much I think.' 'Once when I'm back this year, I'm going to retire.' 'And no, that was'nt the reason. My wive was messing up with my money en sleeping around with other men...' 'O my god, what's money!' reageerde ik en wist verder ook niet wat ik er over moest zeggen. Ik besloot af te wachten... 'I think I found the right woman,' zag ik op mijn scherm verschijnen. Ik dacht een poosje na, voordat ik reageerde. Wát een volhouder! Natúúrlijk voelde ik me gevlijd, maar ik hád gezegd dat ik er niet klaar voor was...
'Don't worry. I have time...' Wat wilde hij nou? Waarom ík? Die man kon toch ook wel een vrouw in Amerika vinden? 'Michael, why don't you search for a woman in your own country...?' 'Because I saw you on Facebook and I was attracted to you immidiatly. Why look further when I want to know yóu?' Pfff... wat moest ik dáár nou weer op zeggen? Maar dat bleek ook niet nodig, want het volgende verscheen meteen op mijn scherm. 'But I have to go back to work now sweety. Can I contact you in the evening?' 'You can see for yourself Michael, but I don't know if I'm here...' 'Oké, if not I send you a message if I may?' 'Oké...' Ik wilde niet afspreken, alhoewel het me verbaasde dat het me wel iets deed. Ik staarde nog steeds nietsziend naar mijn scherm. Mijn gedachten tolden door mijn hoofd. Moest ik voor mezelf bekennen dat ik het toch wel erg leuk vond, dat deze man zoveel aandacht aan me besteedde? Toen ik opschrok uit mijn gedachten, zag ik zijn afsluitende woord: 'Kisses!'
Ik besloot er niet meer op te reageren en wilde 's avonds ook niet gaan zitten wachten op een bericht, alhoewel ik besefte dat ik er onbewust tóch naar uitkeek. Met moeite wachtte ik tot de volgende dag en vond zijn langste bericht tot nu toe:
'Hello dear Kitty, I'll add a little bit more information about myself. Anyway... I am General Michael Nelson. My race is American, my heritage is English. Talking about who I am... I am that easy going type, adventures, romantic, ambitious and have a very good sense of humor. My hobbies are too many, but to mention a few, sports, watching movies, going for walks, listening to music (almost every type of music) and dance the Tango.
I'm always smiling and don't easily get irritated. I only frown when I'm on my official duties and I am the kind of person that loves to make people laugh. I'm satisfied with all I have and want to share it with someone who has all the good characters in life. Including love, trust and understanding. Relationships are build one day at the time. It takes patience, honesty, passion and the ability to compromise and grow. So with true love is sharing bad and good times together.
True love is a covenant that we build on a strong foundation and that's why we don't develop it within a day. It takes some time to mature and that's when both sees that they are having the same strong feelings for eachother. It is with true love as it is with ghosts. Everyone talks about it, but few have seen it. I promise to make my one and only the most happiest woman on earth if only she is willing to accept me as part of her. I'll be there whenever she needs me and promise never to do anything to hurt her feelings. I will love her just the way she is, being blind, disable, deaf or dumb, or whatever category that she falls in. I realy mean my words and I'm serious too. I'm ever ready to sail to the end of the sea with her and ever prepared to do anything to have her forever.
I promise to be the man of her dreams cause I'm not going to let her down, since the adage goes: a man without a woman is like a river or a stream without source and as relationships are build on trust and with mutual respect, I assure her my whole heart. I don't know and can't tell if that special person is you, but I believe it's you.
I am divorced with one son that is now studying abroad... I think this will make a way for us to get to know eachother better and to know what you and I need in a relationship. Hope to hear you soon!! Kisses!!
Ik was perplex. Ik kon het niet meer ontkennen. De man ging écht voor me... Wat moest ik hier nou mee? En ik moest eerlijk bekennen, dat alles wat hij schreef wel heel erg in mijn straatje paste. Wel erg Amerikaans, maar ik ben nou eenmaal van de lieve, trouwe, met een gezonde dosis humor voorziene types. Én hij zag er óók nog eens goed uit. Pfff... Plús dat ik moest bekennen dat het me niet los liet. Ik begon dagelijks te checken of er een berichtje van hem was en ook dáár werd ik nooit in teleurgesteld...
ANYONE CAN CATCH YOUR EYE, BUT IT TAKES SOMEONE SPECIAL TO CATCH YOUR HEART... was de tekst die ik de dag daarna van hem ontving. Ik wilde er niet aan, maar hij liet me niet meer los... Blijkbaar was het te lang geleden dat iemand iets liefs tegen me gezegd had. Ik ging voor de bijl. Elke dag hadden we contact. Het drong niet eens tot me door, dat iemand zoals hij dat soort teksten zou sturen. Dat realiseer je je pas veel later, als je ogen uiteindelijk opengaan...
Ik vertelde hem ook veel dingen over mezelf. Wat voor persoon ik ben, hobbies, waar ik van kan genieten, mijn dieren enz. waarop hij dit bericht terugstuurde:
I am very glad you wrote a very nice message. I'll add a little more information about me. My height is 6 ft 8 inch tall. My weight is 175 lb. I lead a symbolic and honest life. As I mentioned, I am a citizen of United States of America. I have a house with four bedrooms, a small garden with a swimming pool. I drive a Cadillac SRX.
I am very honored and grateful that we could talk about important things regarding lives. We realy have a lot of things in common. It reminds me that I chose for the right one and I hope we can let our friendship grow. Relationships can never be taken for granted. The choice of being with another person is an amazing thing. When you find your special someone, it is as if you're trusting them with your heart. You can get advice from familiy, friends and strangers, but the best advice comes from our heart. It never lies, trust it...
Hij tilde me naar een andere dimensie. Ik kon het gemis van het verlies loslaten. Te blind om tussen de regels door te lezen... Te blind om me af te vragen... Het kwam niet eens in me op... Hij stuurde me foto's, gedichten en elke blijk van genegenheid...
I realy appreciate our communication and it gives me the sign of will and I tell you where there is a will, there is success ahead. Sweety, who would ever have thought that I would find in you what it means to love! It's because of you that I can smile on the inside. It's because of you that love is real and I have found that in you! I love you, Michael.
Plotseling duurde het een aantal dagen voordat ik een berichtje van hem kreeg. Het enige waar ik me druk over maakte, was of er iets gebeurd kon zijn. Hij zát tenslotte in een gebied waar het niet écht veilig was...
Ik merkte ook dat ik zelf geen berichten meer naar hem kon sturen. Het gebeurde wel bij meer mensen dat hun Facebook-pagina voor bepaalde tijd geblokt werd met de boodschap: 'de identiteit van de afzender wordt geverifieerd'. Het alarmeerde me niet, maar ik was er niet blij mee. Kort daarna schreef hij een mail met de volgende boodschap:
Sweety, my Facebook was hacked by unknown cyber hackers and I have written a note to Facebook to see how they can retrieve my account. But for now they have locked it to prevent the hackers not to use to do nasty things on my behalf. I love you, Michael.
Nou, dat was in ieder geval íets!
We hielden verder contact per mail chat en er gingen maanden voorbij, zonder ook maar een dag zonder contact. Hij sprak ook steeds vaker over onze eerste ontmoeting en ik was het wachten onderhand wel zat ja. Ik wilde hem wel eens in mijn armen sluiten. Het leek of ik hem al jaren kende. De open gesprekken die we hadden, deden me steeds dichter naar hem toegroeien. Maar het zou nog 4 maanden duren voordat hij daar weg zou gaan.
Maanden later, terwijl we gezellig aan het chatten waren, kwam er plotseling op mijn scherm: 'Hold on...' Het duurde een minuut of 10 voordat hij terugkwam met de woorden: 'Patrick had an accident... O my god... I'm finished...'
Hij stuurde me een foto van hem op de brancard en ik schrok behoorlijk (wat achteraf natuurlijk ook de bedoeling was). Op dat moment was ik één en al medeleven. Hij haakte af met de woorden: 'I'm sorry honey, I come back to you later...'
Het raakte me écht! Ik wachtte en checkte regelmatig of hij online was en dat gebeurde pas de volgende dag. 'Honey please, can you help me? I tried a lot, but I can't transfer money to the hospital for my son. A friend of mine back home, does these things while I'm gone, but he's sick at the moment and Patrick needs money there. Will you please transfer some? You'll get it back when I'm with you. And it won't take long, because I've already set my mind on a little vacation, so I will come to you.
Ik maakte er geen woorden over vuil en reed diezelfde middag naar een grenswisselkantoor en stortte 1000 euro, wat ik in principe wel teveel vond. Maar goed, ik zou het terugkrijgen... Ik vond het wel érg vreemd dat ze bij het GWK erg moeilijk deden, toen ik via Western Union geld wilde storten. Ze vroegen het hemd van m'n lijf. Michael had me een naam gegeven voor wie ik het zou storten (D'andre Powel) Híj was degene die het voor zijn zoon zou innen. Door de haast was ik die naam totaal vergeten en gaf zijn eigen naam op.
Thuis aangekomen meldde ik hem meteen dat het voor elkaar was, maar dat ik zijn naam had opgegeven. 'O my god honey, I'm not the one who get's the money! You have to go back and change the name! Ik werd een beetje chagrijnig, want ik had weinig zin om weer terug te gaan. Plús dat ik op dat moment geen auto had. Met een diepe zucht beloofde ik terug te gaan en belde mijn buurvrouw of zij even wilde rijden. Vijf minuten later zat ik naast haar en vertelde haar waarom de haast. Ik vond het toch wel zo netjes om haar te vertellen waarom ik haar vroeg te rijden.
Ik zag hoe ze me van opzij aankeek en haar uitdrukking bevreemde me. 'Wat is er? Wat kijk je raar?' vroeg ik dan ook. 'Jeetje meid, ik weet niet hoe ik je dit moet vertellen... Ik bedoel, je hebt al genoeg voor je kiezen gehad...' 'Wat is er dan?' vroeg ik weer. 'Ik dénk dat je belazerd wordt meis... Het klinkt als het geëikte verhaal wat je zo vaak hoort...' Ik zei niets, maar het kwam keihard binnen. Ik wilde het ook niet geloven... 'Wie weet zijn we nog niet te laat,' mompelde ze voor zich uit en zei niets meer tot we daar waren.
Ik kon wel door de grond zakken, toen ik even later weer aan hetzelfde loket stond en dezelfde vrouw er nog steeds zat. 'Je hebt héél veel geluk gehad vandaag,' zei ze met een veelbetekenende blik. 'Had net maar naar me geluisterd!' Ik kon er niet op reageren. Ik schaamde me té erg, maar aan de andere kant was ik óók heel erg verdrietig... Het leek of ik me helemaal terugtrok in mezelf. Me onzichtbaar wilde maken... Doen alsof ik op dat moment niet bestond... Dat ik niet aan die balie stond en mijn buurvrouw met de vrouw praatte. Heel in de verte hoorde ik de woorden: 'Ze heeft écht geluk gehad. De naam Michael Nelson staat op de zwarte lijst en het geld is meteen geblokkeerd...' Nadat ik mijn geld teruggekregen had, wist ik niet hoe snel ik weg moest komen.
Weer thuis meldde ik hem meteen dat het niet gelukt was en dat zijn naam op de zwarte lijst stond. Ik hield mijn adem in, terwijl ik wachtte op zijn reactie. En die kwam dan ook meteen... 'I don't understand this... How many people have the same name?' vroeg hij. 'Please honey, you have to try it again...' Ik zei hem dat dát niet zou lukken. Hoeveel hij ook smeekte en hij ook totaal niet uit het veld geslagen leek door mijn openbaring, bleef ik benadrukken dat het niet mogelijk was...
'I hope you will find another way,' schreef ik hem, terwijl ik merkte aan mezelf dat ik niet kon geloven dat hij tegen me loog. Dan zou hij toch heel anders hebben gereageerd...
En tóch... Een gewaarschuwd mens telt voor 2, dácht ik... Het hele gebeuren had me tóch aan het twijfelen gebracht. Ik begon Facebook na te pluizen. Ik ging googlen naar foto's van Amerikaanse generaals. Ik hoefde niet eens lang te zoeken, voordat ik zijn foto's vond. Hij wás het! Alleen heette hij geen Michael Nelson, maar Wesley Clark...
Misschien... héél misschien had ik het dood laten bloeden omdat ie me voorgelogen had, maar hij blééf me schrijven...
'Honey, why don't you talk to me anymore? I mis you so much... Are you angry with me? Ik twijfelde, alhoewel ik onze chats verschrikkelijk miste. Op één of andere manier was het sterker dan ik en ik kon het niet laten om te reageren... 'Yés, I am!!' was het enige dat ik schreef. 'But why?' 'You have to know better Michael! You lied to me!! You're name is nót Michael Nelson, but Wesley Clark!!' 'Tóen kwam het geen seconde in me op dat ik met iemand anders aan het chatten kon zijn... Het bleef een poosje leeg op mijn scherm en mijn geduld begon op te raken. 'You know what? Goodbye Michael or Wesley or whoever you are!!'
Ik wilde afsluiten... Maar toch eigenlijk ook weer niet. Ik wilde eigenlijk maar al te graag weten wat voor excuus hij zou hebben. 'Honey, are you the only one with your name on this earth? Do you realize that someone can take that name somewhere and commit an offense but the costs will be in your name? 'Listen Michael, I'm realy not pleased by the way you used me. You lied about your name and you asked me for money. Now this is what I'm thinking. If you realy are the general you say you are, than you can arrange anything you want! You can go to your son when you want and give him the money yourself!'
'Honey I told you my son would be brought to DC. That's where our headquarters are and where we have our military specialist. The money is for the flight and the Army will not come to pick him up from where he is right now.' And your name? What about Wesley Clark? Listen Michael, Wesley or whatever, I realy don't know what you want from me. You were the one who did'nt contact me for a few days, because I did'nt transfer that money, which was'nt my fault! But most of all you betrayed me because the 'one' I'm talking with is nót Michael Nelson. You're using the name of someone else. You said you have one son, but I also saw a picture of another son who's a writer. And you did'nt divorce for the reason you said, but because of the movements you had to take for 32 times because of your job. Your only reason to come closer to me again is that you're going to try to get some money again. Don't use anyone's name to get better and make a fool of someone! Get a job!!'
Ik sloot af terwijl mijn hart in mijn keel bonsde. 'Je moet van goeie huize komen, wil je jezelf híer uit kunnen praten,' tierde ik in mezelf. Verdomme, waarom heb ík dit weer! Ik had niet anders verwacht dan dat hij nu wel zou afhaken, maar niets was minder waar. Hij bleef me schrijven en excuses maken. 'Please, don't leave me like this! I will give you any answer to your questions, but please don't keep quiet on me.' Het duurde 3 dagen voor ik reageerde. 'Who are you?' was het eerste dat ik vroeg. 'I ám Wesley Clark and use another name for security reasons. I use many names out of safety. Please, forgive me I did'nt tell you at first. That was a big mistake. Will you please talk to me?' 'Why did'nt you tell something about your other son?' 'Because he has chosen for his mother and it hurts too much. I don't see him anymore... Patrick... I adopted...'
'Why do you want mé? There are so many women in your own country!' 'Because I'm a little old fashioned and I know you are a good and faithful woman! I don't want someone who's playing around! Can we start all over please? I promise nó lies anymore! You can ask me what you want!' Eigenlijk wilde ik niets liever, maar ik wilde me niet zonder slag of stoot gewonnen geven. 'I want to try again, bút nó money involved. If you ask for money again, I quit!' 'Thank you so much honey! I promise you!'
Hij kwam zijn belofte na. We spraken elkaar dagelijks en terwijl de maanden verstreken, werd er niet meer over geld gesproken. Mijn vertrouwen in hem was hersteld. Onze gesprekken waren gemoedelijk en 'eerlijk'. Niets leek ons nog in de weg te staan. Behalve dat het nog een behoorlijke tijd zou duren voordat hij zou komen. Elke ochtend zei hij even goeiemorgen en elke avond spraken we elkaar tot diep in de nacht.
Blij verrast was ik zéker, toen ik op een dag een bericht van hem las: 'Honey, I don't wanna wait any longer to see you. I have decided to take a little vacation and come to you...' Wat er verder in zijn bericht stond was niet meer belangrijk. Hij zou kómen! Mán, wat was ik blij! Maar ook lichtelijk nerveus voor het moment suprème... Het contact online was relaxed, maar real life zou toch wel effe anders zijn...
Maar al gauw voelde ik me weer diep teleurgesteld door het idee wat er allemaal kwam kijken voor een weekje vakantie. Er moesten formulieren ingevuld worden en dat bleek door de 'familie' te moeten gebeuren. 'You have to do something for me honey. You have to reach the vacation department as soon as possible, because this opportunity will not come again.' Mijn nekharen gingen overeind staan en ik reageerde prompt voor wat ik vreesde. 'I don't pay Michael' 'I did'nt say so honey. I need there approval. You know by now how it works here. I have to follow the law. Let me give you the address and what to write to them oké?' 'Oké,' reageerde ik, zolang er niet over geld gesproken zou worden. Ik kreeg weer hoop...
unitednationvacation@fastservice.com verscheen er in mijn chatvenster. 'Dear United Nation Vacation Department, My name is... I am...' Het duurde ongeveer 4 dagen toen ik een reactie kreeg. Mijn bloed begon weer te borrelen toen ik de prijs zag voor een weekje vakantie... Ik startte mijn gmail chat en schreef hem onmiddellijk. 'There's a reply from the UN Vacation Office... Agáin there's money involved! Also weird, they must know your real name by UN Headquarters, but you were called General Michael Clark??? Realy, I don't know what to think anymore about this. I'm pretty sure that they don't know your alias.' Ik kon het niet volhouden om me te beheersen en schreef daarna wat ik voelde. 'Damned bastards!! I tóld you I dón't pay any money!! If the person you are talking about wanted to see me, he would have enough money himself to come to me! You are realy tóó much steps tóó far!! You are terrorizing peoples brains!!'
Ik hield het bijna niet voor mogelijk, maar toch reageerde hij weer. 'They are doing this for my safety honey. You will never regret anything. I promise you! As soon as I'm out of here, I will pay you back all of it. And please, don't call me a damned bastard, cause I am not. Please follow the instructions so I can be with you! In the military they call me Michael Nelson. That's my name here. I told you it's for security reasons. Please believe me!!' 'Tell me hów to believe??' I don't believe I'm talking to Wesley Clark anymore... I have to pay to see you. Prove it's realy you and we'll see... 'You are not paying to see me, but for my safety honey. That's what fraude is all about. They are só mean and clever to get money from people's pockets. Honey, if you can not believe me, that's okay. I will keep on loving you and than wait until my retirement and come to you myself. Than you will believe me.'
Tegen wil en dank bleef ik uitkijken naar zijn berichten. We hadden inmiddels een jaar contact en mijn leven werd er compleet door beïnvloed. Mijn verstand zei 'nee' maar mijn hart gaf me een heel ander gevoel. Ik hoopte nog steeds dat alles één groot misverstand was en ik begon elke fout die hij maakte van zíjn kant te beredeneren. Hij kreeg het toch weer voor elkaar dat ik toch weer met hem sprak. Waarschijnlijk wílde ik niet zien wat er fout ging en hield me vast aan de lieve en leuke berichten en de gesprekken die we hadden.
'Honey please, why are you silent on me? I'm distracted from my work and my boys whom I'm training don't recognise me anymore. In their eyes I've become too serious, while I was always joking with them. Please talk to me...' Ik vergat wat er allemaal was voorgevallen (of wílde het vergeten) en reageerde weer... De blijdschap waarmee híj weer reageerde, liet me écht alles vergeten. 'O my god honey, I'm só happy now! Please, I will do everything to make this work. I realised when you're not responding anymore, how lost I felt!' 'No more lies Michael!!' kon ik niet nalaten te zeggen. 'I promise with all my heart, but please understand how I'm prisoned here.' 'I do understand Michael, but I was thinking. You can call me, can you?' Het was mijn laatste strohalm om ervan overtuigd te zijn dat hij was wie hij beweerde te zijn. 'No sweety, we are not allowed here.'
De moed zakte in mijn schoenen. Was er nou geen énkele mogelijkheid om te achterhalen of hij écht was? 'You can use a computer there Michael, you got to have acces to a phone!!' 'Remember it's a warzone here honey. We have a phone here, but it's only for the base so we can talk to eachother here.' Er schoot me ineens een plan te binnen. Ik wist dat het me geld zou kosten, maar het was het me waard om zekerheid te krijgen. 'What if I send you one?' 'What if it will be found? It's strictly forbidden here!' 'Don't you have a private space there?' vroeg ik meteen. 'No, we're two in a room honey.' 'Oké...' reageerde ik, terwijl mijn gedachten in mijn hoofd rondslingerden. Dat hij niet gretig op het voorstel inging, stelde me al enigszins gerust. Waarom zou ik het níet doen? Het zou het risico waard zijn... 'Michael, you can hide it somewhere. It's the only way we can realy talk to eachother...' 'I realy like the idea sweety... Let me think about it oké? And see if I can find a spot to hide it.' 'Thanks Michael, I realy appreciate this.'
Ik kon bijna niet wachten op antwoord, maar de avond erna vond ik zijn berichtje: 'I have found a good spot honey. Honey are you there?' Ik reageerde pas om 11 uur 's avonds, wetende dat ie dan meestal online kwam. 'Nice to hear Michael. I will buy one for you and send it to you. Give me your address and I will fix it a.s.a.p.' 'My god, I'm realy excited honey, that I can hear your voice than. I will drop the address right now oké?' 'Yes please!' Het adres dat in mijn scherm verscheen deed me flink verbazen en ik reageerde meteen. 'Why Ghana for heavenssake??' 'It's the only way honey. Mr. Matey is a good friend who brings our mail with him when he comes to base. Don't worry, he's a very reliable man. The only one I trust!'
Ik kocht een mobiel en maakte er een pakketje van en verstuurde het. In de tussentijd bleven we natuurlijk contact houden. Na 3 dagen ging ik elke dag vragen of het al binnen was, maar kreeg als antwoord dat Mr. Matey maar eens per week kwam. Plús dat hier vandaan het al een aantal dagen zou duren voordat het daar zou zijn.
Voordat het binnen was, kreeg ik nog een heel ander bericht. 'Honey, last night on our emergency patrol in the city of Mosul, near Al-Hadba'a, one of my collegues has been shot... dead... by the so called ISIS. It becomes more dangerous day by day...' 'O my god,' reageerde ik. 'Does'nt learn that people anything at all? For how long is this been going on? And nothing changes!! When does it stop Michael?' 'We're doing our best here honey to make things better, but the ISIS are very mean! All in the name of Allah.' 'Don't tell me about it. They think if they die for the 'good purpose' they will become a lot of virgins??? It's not our culture Michael. We don't understand that kind of thing. That's why I also can't believe that African people can be helped. If they receive money it's gone in a day. They have to learn to help themselves... But ISIS... I get the shivers when I think about it. They don't care about life...'
Het beangstigde me oprecht dat hij daar was, maar wilde er niet over nadenken. Ik hield me voor dat hij het al die tijd had overleefd... Mijn ongeduld groeide, want mijn pakketje was nog steeds niet aangekomen. Inplaats daarvan kwam er een nieuwe ontwikkeling. 'I have good and bad news sweety. Things are getting worse here and again 2 collegues were shot. One dead and the other one is badly wounded. Honey, I signed for this mission because of my divorce, but now I've met you I want to go out of here, but Defense don't wanna release me. Please I need your help to get out. Will you please receive my safetybox, so I can retire and come home?' Hij gooide duidelijk roet in het eten. Wat moest ik doen? Het kwam net te vroeg. Ik wist niet hoe ik moest reageren, maar er kwam alweer een nieuw bericht binnen.
'All my important papers are in that box, even my retireforms. I need them. There's another thing. The picture I've send you is the amount we catched when we crashed an ISIS location. We found this huge amount of American dollars and lots of wapons. Because of the loss of many of our man, the commander decided to give part of it to the family of our fallen hero's. A part of it will be shared in our base and the rest of it goes to the American government. So the money I will receive will also be in my safetybox, but when Mr. Matey arrives, he will be the one who brings the money to the security company.' 'Now please honey, I want you to trust me and write to the Security Company te receive my box. When my box has arrived, I will leave here and join you in about a week time. I will give you the information so you can write to them.'
En ik deed het... Ik stuurde een aanvraag in naar het door hem opgegeven adres en 3 dagen later kreeg ik een mail met een formulier dat ik moest invullen met de gegevens die Michael me mailde. Ik schrok me kapot dat er een prijskaartje aanhing van 700 euro... Wat me bezielde... ik kan het nu niet eens meer uitleggen. Misschien de hoop dat ik het mis had. Dat ik de man waar ik al ruim een jaar contact mee had, in levende lijve voor de deur zou staan. Alles wat ik hem vroeg had hij een plausibele verklaring voor. En waarom zou hij in vredesnaam zó lang contact met me houden? Een contact dat verder zo gemoedelijk was. Verder was er nooit narigheid. Maanden kletsten we wat af. Tót de vervolgmail die ik van de Security Company kreeg...
Maar voorafgaand stuurde Michael nog een bericht: 'We were alerted on the sudden presence of terrorists camping in Marzar Sharif, a suburb not far from our base when I was still there. After immidiate intervention we captured 3 of the terrorist ISIS members, 7 injured. In the process of torture they confessed and took us to a cave in Marzar Sharif which served as their camp in one of the best Saddam Husein pallace. Here we discovered several guns and other ammunition including some boxes among which two contains of nucleair weapons and the other millions of US dollars. I have in my possesion a part of that money. Honey I am in keen need for you to receive the money and protect it, cause in no time some US Army generals will replace our unit and I will come back and relocate to your country, so we can invest this huge amount of money into a lucrative business forever. I asure this money is for me and you, not only for me alone oké?'
'It is never a stolen money or illegal money, but because we're on duty to bring peace, many soldiers lost their life and no amount of compensation that may bring back the life of dead soldiers, then consider how the family will feel. That is the reason my unit decided to share the money among us, but return all the guns and ammunition to our camp. It is official and that's the reason I need your assistance to move the money to your banc account of your choice. Please, I trust you to maintain absolute secrecy and confidentiality to protect my job, myself and the money.'
Hoe lang ik naar mijn scherm heb zitten staren, onwaarschijnlijk verbluft met mijn mond open, voelde ik van woede mijn maag in opstand komen. Ik kón soms naïef zijn, maar ik geloofde niet in sprookjes. Hoe had ik zó stom kunnen zijn!! Hád ik maar geluisterd... Maar ik ken mezelf... Als ik geluisterd had zou ik er nooit achter gekomen zijn... Ik handel altijd een beetje uit strijdvaardigheid. Ik móet gewoon weten hoe de vork in de steel zit, al moet ik daarna op de blaren zitten... Ik wil later geen spijt hoeven te hebben...
Als klapper op de vuurpijl kreeg ik nog een rekening van de 'Security Company' gepresenteerd (zie foto). Ik blokkeerde mijn chat, maar kreeg via de mail toch nog berichten binnen. Berichten die behoorlijk angstaanjagend waren. 'How dare you to block me!! If you don't unblock me immidiately, you will know what I'm capable of. Don't mess with me!' Ik besprak het thuis. Mijn zus was bang dat er misschien gajes aan de deur zou verschijnen en aangezien het me zelf ook niet lekker zat, heb ik 'm inderdaad gedeblokkeerd. De berichten stroomden binnen, maar ik reageerde nergens meer op. Toen ie dat in de gaten kreeg, gooide hij het weer op de vriendelijke toer. Smeken, dat ie niet zonder me kon... Nee, dat begríjp ik!
Ik ben op internet een beetje de detective gaan uithangen en ontdekte nog 14 Fb-pagina's met zijn afbeelding onder steeds een andere naam. Bellen deed hij ook... De eerste keer had ik het niet in de gaten en nam op... 'Hello darling, it's Michael Nelson... How are you?' Ik was perplex, maar hoorde wel degelijk een Afrikaans accent. Ik weet nog dat ik zei: 'You're not the one!! Don't call me éver again!!' Ik wachtte niet op een reactie. Maanden bleef ie berichten sturen en ik wist niet hoe ik ervan af moest komen. Soms schreef ik een berichtje: 'You háve to stop this, you're nothing but a fraude!! If you don't stop this, I will report you!!' Maar ik had al gauw in de gaten dat dat totaal in het verkeerde keelgat viel. Het ene dreigement na het andere bleef binnen komen.
Uiteindelijk ben ik naar de politie gegaan met alles wat ik had verzameld. Helaas voor mij werd ik afgescheept met de reactie dat ze niets konden doen, omdat het zich allemaal vanuit het buitenland afspeelde. Pas een half jaar later, kwam ik op een ander idee... Zijn reacties deden plotseling mijn ogen openen. Hij reageerde uit een soort van trots. Al die tijd - en misschien al met velen vóór mij - had hij zich waarschijnlijk superieur gevoeld in wat hij deed. Dat hij goed was in wat hij deed. En ik moet toegeven dat ie 'goed' was. Hij liet maar weinig steken vallen. Had zijn huiswerk erg goed gedaan. Hij wist bijna álles van degene die hij speelde, maar liet soms steken vallen omdat ik teveel vroeg. Als ie niet direct antwoord wist, haakte hij af met de verontschuldiging de volgende dag, dat er een storing geweest was op de lijn en dat het op de basis niet écht de modernste apparatuur was. Haakte ik weer in op waar ik gebleven was, had hij zijn antwoord klaar.
Ik gooide mijn laatste troef op... 'Michael, I'm sorry, but I have to say goodbye to you. There's a new man in my life and I think it will work out. I hope that you will find in life what you are looking for and wish you all the best!' Het werkte. Hij werd weer de vriendelijkheid zelf. Wel dat het hem heel veel pijn deed en hij smeekte om vrienden te kunnen blijven. Ook hier reageerde ik niet op. Hij hield het nog maanden vol om berichten te sturen. Daarna werd het langzamerhand rustiger, totdat ik niets meer hoorde. Wel werd ik een jaar later weer gebeld, waarbij hij de voicemail insprak en stuurde nog 3 appjes. Na geen reactie van mijn kant, bleef het gelukkig daarbij...
Ik vertel dit verhaal om iedere single vrouw te waarschuwen. Het lijkt allemaal heel onschuldig, tot je er tot aan je nek in zit. Het lijkt erop dat je niet met een domme jongen te maken hebt en ze lijken een engelengeduld te hebben. Er wordt veel werk van gemaakt om maar zo weinig mogelijk argwaan te wekken. In zijn bewoordingen gedroeg hij zich als een heer en liet zich niet gauw van de wijs brengen. Hij stelde veel interesse in mij en mijn bezigheden en dat schept al gauw een vertrouwensband.
Ik heb zelfs Alberto Stegeman en John van de Heuvel benaderd, maar zelfs voor hen is het onbegonnen werk. Zó jammer! Wat zóu ik graag zien dat zo'n bende wordt opgerold. Hoe die gasten ongestraft door kunnen blijven gaan is mij een raadsel. Ik kan in ieder geval wel zeggen dat ik weer een ervaring 'rijker' ben. Ik accepteer niet gauw nieuwe vriendschapsverzoeken meer en ben nog nooit zo alert geweest. Het lijkt wel of dit soort praktijken zich steeds frequenter voordoen in allerlei varianten. Kijk in ieder geval uit voor Amerikaanse militairen en weduwnaars met kind, voorzien van grote huizen en dure auto's...
TOO GOOD TO BE TRUE!!
Reactie plaatsen
Reacties